Bart Peeters track by track
1) HET IS NIET WAT HET IS
Het verband tussen een gitaar, een vrouwenlijf, een mandaat, een voetbal, een potlood, een appel en een baseballknuppel.
De uitvinder van de kernsplitsing was niet onverdeeld blij met Hiroshima. Hij wist wat zijn uitvinding inhield maar besefte niet wat je er mee kon aanrichten.
Positiever gesteld; al maak je desnoods in deze tijd een cd (het meest achterhaalde format van de nieuwe eeuw!); het is niet wat het is, het gaat om wat je er mee doet.
Neem nu een accordeon; in principe moet je daar voorzichtig mee zijn, behalve wanneer ze bespeeld wordt door Mike of Ivan Smeulders.
2) DENK JE SOMS NOG AAN MIJ
Ik zei tegen Ronny: “We beginnen morgen op te nemen en je hebt nog niks voor mij gecomponeerd...”
Die nacht kreeg ik een MP3tje waar ik qua tekst verdacht vlot mee wegkwam. Toen besefte ik dat er in onze omgeving een aantal mensen in die situatie zitten. Dus heb ik snel wat namen veranderd in Dirk.
3) (ZO VAN DIE) ZOMERDAGEN
Stel dat Amélie Poulain tuba speelt in de fanfare van ‘Brassed Off’, geregisseerd door Fellini, maar dan op een jazzgitaar en over de Vlaamse kust. Dat was ongeveer het uitgangspunt. Die jazzgitarist heet Emile Verstraeten; je zou zweren dat het een gitarist is.
4) ER IS ER GEEN EEN ZOALS JIJ
Geen cover! Wel een echt cadeau van Raymond van het Groenewoud. Hij stuurde zelfs een demo. Raymond vond het nummer beter bij ons passen dan bij hem. Misschien omdat hij ondertussen intussen een witte James Brown is.
Als teenager had ik een steeds weerkerende droom, allesbehalve een nachtmerrie: RVHG’s drummer was ziek en ik werd gevraagd hem te vervangen. Dat is er toen natuurlijk nooit van gekomen, maar later gek genoeg wel.
Dat hij zomaar plots een liedje stuurde is natuurlijk de overtreffende trap. En vorige week kwam er een mail dat hij het schoon vond… (ook dat gehiphop met die Foxtrot-sample.) Mijn leven kan niet meer kapot.
De Stringtheorie is van Stephen Hawking. Er zijn ongeveer 12 wetenschappers op de wereld die begrijpen dat er deeltjes bestaan die nog kleiner zijn dan atomen, een soort draadjes, strings, vandaar dus... Niks te reetveters. Die violist heet Emile Verstraeten; je zou zweren dat hij een violist is.
5) SLAAPWALS
Met dit liedje hebben we nog nooit een publiek in slaap gekregen.
Bij de tweede strofe ontstaat er wel eens tumult; we lijken plots in een politiek bewust land te wonen.
Dat eindstuk noemen wij het “Metallica-stuk”, vooral die rare modulatie-riff klinkt live wilder dan Metallica en wij hebben er niet eens dure psychiaters voor nodig.
6) ONTDOOI ME
Uit de kast komen? Geen probleem, trendy zelfs. Maar uit de ijskast? Ho maar…
Ik merk het zelfs bij jonge liefdes. En voor langdurige relaties zou er naast de opwarming van de aarde zoiets als de opwarming van de liefde moeten bestaan.
Die piano-akkoordensuite is van mijn petekind, de zoon van mijn zus, die zo mooi Mathieu Le Boudec heet omdat mijn zus getrouwd is met een Bretoen. Mathieu studeert bij Jeff Neve. Zijn suite is wel speciaal, maar strikt repetitief en daarom denk ik dat het mag van de Jazzpolitie.
7) HOE DOEN DIE DAT
Jo Francken vond dat we moesten funken met het Flegma van The Crusaders, we hebben dat geprobeerd. Het is een live take, behalve de trompet van Bert Joris. Je zag Bert denken: “Tiens, het Flegma van The Crusaders”, en vervolgens stond zijn solo er meteen op.
‘Kidsrights’ is een internationale organisatie die vecht voor kinderrechten. Ik werk met hen samen en kwam zo ook in oog met Nkosi Johnson een 12-jarige terminale Aids-wees uit een Township van Soweto. Naast huismoeder en -vader spelen voor zijn vele broers en zussen regisseerde hij ook swingende voorlichtingscampagnes over Aids. Het leek de jonge Ladysmith Black Mambazo wel.
Ik dacht aan iets over hoe mensen in moeilijke of onnozele omstandigheden hun bestaan aanpakken en overleven. Nkosi is ondertussen wel dood…
8) O CALIFORNIA
In het nooit of zelden gemediatiseerde dorp Boechout zijn er twee Cafés: het ene heet ‘California’ (voor de beter gecoiffeerde postgrungejeugd, en oudere jongeren die niet beseffen dat ze oudere jongeren zijn), het tweede heet ‘Hollywood’ (de glamour is daar in werkelijkheid ver weg).
Zijn die twee misplaatste cafénamen een alibi om je te gedragen zoals die arme (rijke) zot Tom Cruise? Kan je in Boechout ongestoord zat worden zonder dat je filmviolen hoort?
Ik weet dat spelletjes zelden klassiekers worden maar we hebben ons geamuseerd met Beach Boys-winkeldiefstal.
Kenners kunnen opperen; maar de beat is eerder Motown. Grotere kenners zeggen dan weer; The Beach Boys waren “second liners” nadat ze Chuck Berry en de surfrock hadden opgegeten (zonder ooit te surfen), ging Brian Wilson Phil Spector achterna. Barbara-Ann heeft, zo je wil, een Motown-beat.
Mannen zijn gespecialiseerd in onnuttige informatie, een regel die ik graag bevestig.
9) KANONBAL
Als je veel muziek maakt en speelt, is de kans groot dat je een muziekliefhebber bent. Erger nog; je wil andere mensen overtuigen van wat je mooi vindt, desnoods door het zelf te spelen.
‘Cannonball’ van de Ier Damien Rice bijvoorbeeld, die vorig jaar op Werchter stond vanwege z’n plaat ‘Nine’. ‘Cannonball’ staat op ‘( )’, een plaat eerder. Ik herkende iets hoewel ik vrees dat hij iets anders bedoelt.
10) LEVE DE DEEJAYS
Onlangs verklaarde DJ Tiësto op de Hollandse TV dat hij als ‘Tiësto’ wilde aangesproken worden, zonder “DJ”. Want dat “DJ” was slechts een deel van zijn potentieel product… Ik dacht: de SupersterDeejays hebben de planeet overgenomen. En meteen daarna: en wat dan nog? Ik ben geen beoordelaar.
Trouwens DJ’s die zatte families lijmen op trouwfeesten of ellendige verzoekjes aanhoren in jeugdhuizen zijn toch een soort helden van deze tijd. Om nog te zwijgen over die geniale Mash-ups van de Dewaeles... en de cool van Zaki zelf!
Een hommage aan de Deejays dus… en als ze ontspoort: overdrijven is mijn tweede naam. En ik heb ook al vaak de honger, Aids en het broeikaseffect een kordate halt toe geroepen, zij het zonder effect.
Wat Abdellah Marrakchi allemaal uitvogelt op dit nummer zal pas live echt zijn volle aura krijgen: “beatdisplacement” voor gevorderde zatte fanfares met honger noch dorst.
11) ANDERSOMDAG
De omgekeerde wereld is een kinderspel waar onze jongste zoon zich veel te vaak aan bezondigt: voor is achter, mama is papa etc. Je wordt daar zot van...
In de omgekeerde wereld is je Grote Liefde mogelijk plots iemand helemaal anders.
Componist Piet Van den Heuvel dacht dat The London Symfonic Orchestra ging meespelen en telt dus vastberaden af, om vervolgens de track tot aan het bittere einde moederziel alleen te spelen. Van zoiets lig ik in een deuk. En Piet ook want hij is de eerste om daar de grap van in te zien.
12) MIERE MIERE (MUGGE MUGGE)
Misschien is ons politiek klimaat niet echt verkwikkelijk maar de woorden waarmee het zich laat vangen wel. Welke taal kan pareltjes voorleggen als “mierenneuken”, “muggenziften”, “harenklieven”… Het Verdriet van België zit in onze taal ingebakken...
Abdellah en Piet doen hier iets met een rijf, een schraper, twee strandraketten en een soort soepdeksel waarvoor ik ze eeuwig dankbaar blijf.
13) ARBEIDSONGESCHIKT
Er zijn meer mensen ongeschikt voor wat ze uitrichten dan je denkt. En misschien is dat wel het geheim.
Ik zal nooit de nieuwe Pavorotti zijn maar eender welke andere zanger had van deze cd wellicht een zootje gemaakt. Ik misschien ook maar dan toch niet bewust.
Ivan bast alsof hij in Cuba geboren is. (vreemd voor een mens uit Ekeren.)
14) SINT FRANCISCUS
Ik weet weinig over bidden, mijn katholieke roots zijn weggeknabbeld door de konijnen van de Ethicologische Pragmatiek, maar toch denk ik te begrijpen wat de grote les van Sint Franciscus (San Francisco!!!) was...
Ik ben niet ascetisch maar heb geen materiële verlangens, geen, ik wil alleen nog triljoenen shots liefde geven en krijgen, en ik besef dat ik ook op dat vlak nog veel moet leren.
Bart Peeters